workshop

در خصوص تفاوت کارگاه و کلاس

 در خصوص تفاوت کارگاه و کلاس بیشتر دوستان مطلع هستند

در کلاس دانش به صورت آموزش منتقل می شه

در کارگاه بعد از آموزش ، تعامل دو طرفه ، توفان فکری و تمرین برخی از آموخته های عملی انجام می گیرند .

در کارگاه ها از آنجاییکه کار عملی هم داریم به تجربه بارها شاهد بوده ام که آن چیزی که بیان داشته ام و دانشجوها اعلام کرده اند که متوجه شده اند اما در عمل کارهایی انجام داده اند که بسیار عجیب بوده یا گاهی خنده دار

خاطرتون باشه که اینجا بسیاری از مطالب کارگاه ها ارائه نمی شند و ممکن هست که به طور ناقص مطالبی رو بیاموزید و فکر کنید که همین کامل هست

که بزرگی گفته ناقص دانستن بسیار خطرناک تر از ندانستن هست .

نمی دونم کارتون تنسی و تاکسیدور به یادتون هست، ماجرای این کارتون رو من همیشه در مثال هام استفاده می کنم

خواهش دارم از دوستانی که تمایل داشتند که مراقبه بیاموزند، به زبان خودشون آموخته هاشون رو از جلسه قبل اینجا بنویسند، یکجور مثل کارگاه عمل کنیم .

همونطور که نوشتم در کارگاه ها زمان بیشتری برای مقدمه و تئوری هم صرف می شه ، به این دلیل که هر کار عملی یک سری مقدمات تئوری نیاز داره. در بسیاری از موارد دوستان در کارگاه احساس می کنند که چندان چیزی یاد نگرفتند چون فقط در اون جلسه یک سری موارد مقدماتی مطرح شده. شناخت در مورد شناخت پله اول هست اگر مستقیم بریم سراغ موارد عملی فایده ای نخواهید برد .

شاداب باشید

Transactional Analysis

گذری بر نظریه تحلیل رفتار متقابل

در نظریه تحلیل رفتار متقابل (TA ) بیان شده که رفتارهای اشخاص از سه بخش درونی ، والد ، بالغ و کودک ناشی می شوند.

کودک که نهاد هم نامیده شده ، می خواد که هر چیزی رو که دوست داره به دست بیاره.

والد درون وقتی شکل می گیره که والدین شخص از کودکی به فرد اجازه برآورده کردن خواسته هاش رو می دن یا نمی دن.

شخص وقتی بزرگ شد والد درون به عنوان جایگزینی برای والدین یا هر کسی که به او آموزش می داده می شه.

همچنین در مسیری که فرد بزرگ تر می شه یاد می گیره که خواسته های کودک درونش رو چطور می تونه از راه های درست برآورده کنه و اینجاست که بالغ درون شکل می گیره.

بالغ رو می شه فعال تر کرد و گاهی حتا از طریق بالغ درون از کودک درون در مقابل والد درون حمایت کرد

والد درون به شخص می گه تو نباید بلند بخندی، کودک درون می خواد بلند بخنده، اینجا یا باید خودش رو سرکوب کنه یا راهکاری پیدا کنه .که البته بالغ تصمیم می گیره.

نظریه تحلیل رفتار متقابل راهکارهایی رو ارائه می کنه و در بخش های تشخیصی پیشرفته اون در مورد بالغ آلوده به والد یا بالغ آلوده به کودک هم صحبت می کنه و اینجاست که اشخاصی مشکل دارند که بالغشان آلوده باشد و نتواند درست تصمیم بگیرد

سینا یاوریان – سخنران ، مدرس و مشاور روانشناسی.

discusion

مباحثه

این جمله که “هر عقیده ای قابل احترام است” نادرست است. عبارات ” هر انسانی با هر عقیده ای قابل احترام است” و ” هر عقیده ای را می توان مورد نقد و بررسی قرار داد” صحیح می باشند.

چرا ایرانی از مباحثه گریزان است؟ زیرا فکر می کند که مباحثه به دعوا ختم خواهد شد. چرا ایرانی فکر می کند که مباحثه به دعوا ختم خواهد شد؟ زیرا به جملاتی که در بالا ذکر شد توجه نکرده است و عبارات نادرست در ذهن او حک شده اند و بر طبق آن عمل می کند.

هنگامی که اشخاصی که عبارات مذکور را در ذهن خود بررسی نکرده اند با هم به مباحثه می نشینند، دو اتفاق ممکن است که مباحثه را به دعوا بکشاند؛ ۱- ممکن است انتقاد کننده ، شخصیت طرف مقابل را با زبان نشانه رفته باشد ۲- ممکن است انتقاد شونده احتمال بدهد که شخصیت او از طرف مقابل مورد حمله واقع شده است.

همواره لازم است که در مباحثه با صحبت نکردن در مورد خصوصیات اخلاقی و شخصیت طرف مقابل و زیرسوال نبردن او ، بلکه فقط زیرسوال بردن عقاید و نظرات او ، احترام به طرف مقابل را حفظ کرد.

بنابراین اگر هر دو طرف در مباحثه دقت داشته باشند که فقط نظرات و عقاید طرف مقابل را نقد و بررسی کنند و همچنین از نقد شدن نظرات خود ناراحت نشوند ، مباحثه به خوبی پیش خواهد رفت.

به همین صورت اگر یک طرف حس کرد که طرف مقابل در مورد شخصیت او سخن می گوید می تواند به ایشان یادآوری کند که بهتر است در مورد نظراتشان صحبت کنند نه در مورد شخصیت شان. و اگر یکی از طرفین حس کند که طرف مقابل به خاطر اینکه فکر کرده است شخصیت او مورد نقد قرار گرفته و گارد گرفته است به او یادآوری کند که فقط نظر و عقیده او را مورد نقد و بررسی قرار داده وگرنه برای شخصیت او احترام قایل است و ایشان در پیش او عزیز هستند و اگر نبودند به مباحثه با ایشان ادامه نمی داد و سکوت اختیار می کرد.

گاهی افراد فکر می کنند که می خواهند در مورد شخصیت و خصوصیات اخلاقی فرد دیگری نظر بدهند و از او نقد بکنند. این یک مقوله دیگری است و یک مباحثه محسوب نمی شود. مباحثه ، گفت و گوش ( گفتن و سپس گوش سپردن) در مورد یک موضوعی است که به شخصیت و خصوصیات افراد مربوط نیست و عقیده ای یا نظری یا دانشی است که  از طریق تبادل اطلاعات مورد بررسی دوطرف
قرار می گیرد.

گاهی اوقات افراد خود را با عقایدشان یکی می دانند که این موضوع از همان جمله نادرست “هر عقیده ای قابل احترام است” ناشی شده و خود را با عقیده یکی دانسته و هرکه به عقیده او حمله کند یا نظر او را مورد نقد قرار دهد احساس می کند که به خود او و شخصیت او حمله شده و مورد نقد قرار گرفته است. لازم است به خود یادآوری کنیم که عقاید ما خود ما نیستند و  نظرات و اعتقادات و اطلاعات از گذشته و از طریق اطرافیان در ما ایجاد شده و مورد بررسی همیشگی قرار دادن آنها لازمه زندگی سالم است.

عقیده یک موضوع تولید شده ذهنی است، در حالیکه مواردی قابل احترام هستند که وجود خارجی در طبیعت داشته باشند مثل انسان، درخت و حیوانات. عقیده، یک موضوع  Objective  (انتزاعی و ذهنی) در حالیکه انسان یک موضوع Subjective(عینی و واقعی) است. احترام قایل بودن به مسایل انتزاعی نمی تواند درست باشد چراکه ممکن است صرفا ساخته ذهن باشد یا به مانند بسیاری از علوم تغییر یابند و نظریه های قبلی رد شوند.

به همین صورت در گذشته دور ، بت ها را به عنوان نمادی عینی از موضوعی انتزاعی می ساختند تا بتوانند به آن احترام کنند در روزگار کنونی که درک انتزاعی انسان رشد کرده است ترکیب انتزاع و عینیت در ذهن انسان در هم پیچیده شده و تفکیک آنها مشکل شده است. به گونه ای که انسان امروز می اندیشد که هرآنچیزی که از ذهن او خطور می کند به طور یقین نشانه ای از آنچیزی است که در بیرون وجود دارد، در حالی که چنین نیست و بسیاری از موارد فقط ساخته ذهن اوست.

افرادی که به اصطلاح کم می آورند شاید به حمله به شخصیت طرف مقابل رو بیاورند که به دعوا منجر خواهد شد. پس اگر انسان ها به بلوغ ذهنی دست یابند و در هر زمینه ای ، جملات ذهنی خود را به مانند جمله ای که در اول این نوشته آمد مورد نقد قرار دهند، خواهند توانست به یک مباحثه بالغانه دست یابند و در صورتی که پاسخی برای ادامه مباحثه نداشتند آن را با گفتن جمله ای همچون ” نظر شما را نمی پذیرم هرچند در حال حاضر پاسخی هم به ذهنم نمی رسد.” پایان دهند یا نظر مقابل را بپذیرند و هیچگاه در خصوص ابراز اینکه طرف مقابل متعصب است یا شخصیتش مانع فهمش می شود اقدامی صورت نگیرد.

نهایت سخن اینکه در مورد بررسی شخصیت افراد صلاحیت خاصی از جمله دانش کافی و نزدیکی به آن فرد لازم است و آن مباحثه محسوب نمی شود. همه عقاید را می توان مورد نقد قرار داد و همواره لازم است با احترام به شخصیت طرف مقابل مباحثه صورت گیرد. برای هر مهارتی از جمله مهارت مباحثه تمرین لازم است، بنابراین از مباحثه فرار نکنیم و با ذهنیتی که بیان شد به دنبال مباحثه باشیم تا به مرور مباحثه درست را یاد بگیریم.

حال ممکن است پرسش شود که چه نیازی به مباحثه است. پاسخ این است که مباحثه یکی از روش های بسیار مفید تبادل اطلاعات است که به رشد انسان ها کمک می کند در حین اینکه تعاملات اجتماعی را افزایش می دهد بدون اینکه این تعاملات به غیبت کردن و به مانند آن منجر شوند. و در نهایت اینکه ما را از گوسفند بودن و چریدن بدون مسوولیت در کنار هم باز می دارد و نشان می دهد که ما انسان های مسوولی هستیم که به دنبال ارتقا خود و اطرافیانمان هستیم و مسوولیت ارتقا خود و اطرافیان خود را درک کرده و عمل می کنیم.

حتا اگر به این معتقد باشیم که ما مسوول ارتقا دیگران نیستیم، مباحثه، در جهت ارتقا خودمان بسیار مفید خواهد بود. حتا اگر مطمئن باشیم که دانشی که داریم درست است، با مباحثه، جنبه های بیشتری برایمان روشن خواهد شد و مغز ما در تحلیل مسایل مختلف تقویت شده و بهتر عمل خواهد کرد که برای زندگی فردی و اجتماعی ضروری است و همانطور که بیان شد ما را به همدیگر با تعاملات بیشتر نزدیک تر خواهد کرد.

شاداب و آگاه باشیم در هوشیاری

سینا یاوریان – سخنران ، مدرس و مشاور روانشناسی

responsibility

مسئولیت پذیری

“هر چیزی خرج دارد. اگر ما آزادی بیشتری می خواهیم باید مسئولیت بیشتری را هم قبول کنیم . اگر ده واحد آزادی می خواهیم ، باید به همین نسبت هم مسئولیت قبول کنیم . در دوران بچگی بشرطی می توانستیم به تنهایی به بقالی برویم که خواندن فهرست مایحتاج و شمردن پول و علائم راهنمایی و رانندگی را یاد گرفته باشیم. در جوانی به شرطی می توانستیم از اتومبیل خانواده استفاده کنیم که بتوانیم به هزینه بیمه روزافزون ماشین کمک کنیم، زیرا بهرحال در آن موقع ما نیز جزو رانندگان اتومبیل محسوب می شدیم.

ما زمانی می توانیم از خودمان خانه ای داشته باشیم که وسعمان برسد پول اجاره خانه و هزینه آب و برق آن را بپردازیم و دست کم خودمان لباسهایمان را بشوییم. چنانچه از قبول مسئولیت سرباز بزنیم ممکن است به سرعت آزادی خود را از دست بدهیم. شخص ممکن است با تخلف از مقررات راهنمایی و رانندگی و ورود به خیابان یکطرفه یا ویراژ دادن در خیابان ، برای مدتی بسیار کوتاه هر کاری که دلش می خواهد بکند، اما وقتی تمام بدنش را در بیمارستان گچ گرفتند یا به زندان افتاد ، دیگر چندان آزاد نیست.”

از کتاب ” ماندن در وضعیت آخر” نوشته خانم و آقای هریس

حال ما آزادی می خواهیم؟!؟! تا چه حد در جامعه مسئولیت می پذیریم؟!؟!!

در این پاراگراف از کتاب بسیار مفید “ماندن در وضعیت آخر” که ۱۶ سال بعد از کتاب “وضعیت آخر” نگاشته شده است اشاره ای هم دارد به فرهنگ تربیت در جامعه غربی. به این صورت که برخلاف جامعه ما اگر والدین می خواهند اتومبیل را در اختیار فرزند خود قرار دهند در قبال آن از فرزند خود مسئولیت می خواهند. اینطور نیست که مثل ایران، اتومبیل بدون قید و شرط در اختیار فرزند قرار گیرد و هزینه تصادف و حتا شستن ماشین به عهده والدین باشد.

در آنجا حداقل مسئولیت می تواند شستن ماشین بعد از استفاده از آن باشد. اما در ایران والدین در هنگام تحویل اتومبیل به فرزند خود پول تو جیبی هم می دهند که همراهش باشد.
در غرب فرزند از ۱۸ سالگی و حتا کمتر از آن مسئولیت را یاد می گیرد و از خانواده جدا شدن و مستقل شدن را شروع می کند. در ادامه این پاراگراف در این کتاب به مستقل شدن نیز اشاره ای رفته است.

اما در ایران تا زمانی که فرزند ازدواج نکرده است و حتا بعد از ازدواج نیز استقلالی وجود ندارد. کمک مالی و در ادامه ، دخالت در روش زندگی ، جزو وظایف والدین محسوب می شود. ( این موضوع دو طرفه بیان شد به این صورت که فرزندان از والدین توقع دارند و والدین نیز انتظار دارند که فرزندان به روش آنها عمل کنند.)
به هر حال همین تربیت ذهنی که در خانواده ها و در پرورش اجتماعی ما ایرانی ها اتفاق می افتد تعیین کننده میزان مسئولیت پذیری ما در جامعه هست.

خود را تغییر دهیم.

شاداب باشیم و آگاه در هوشیاری

سینا یاوریان – سخنران ، مدرس و مشاور روانشناسی

Club

از قهوه خانه تا باشگاه

 

در دوران نه چندان دور که هنوز تکنولوژی رشد نکرده بود در ایران در شهر ها و روستاها اکثر آقایان بعد از کار ، عصرها در قهوه خانه ها جمع می شدند و در مورد مسائل مختلف شهر و روستا با هم صحبت می کردند. در بعضی قهوه خانه ها هم نقالی بود که داستان های شاهنامه یا کتاب های دیگر را نقل می کرد. خانم ها هم در آن دوران در کوچه ها در فرصت هایی که به دست می آمد کنار درب منازلشان می نشستند و با همسایه ها تبادل نظر می کردند.

 

    در کشورهای اروپایی نیز مکان هایی به عنوان کافه ها و بارها برای حضور وجود داشت که اکثر آقایان و برخی خانم ها در آنجا حضور پیدا می کردند و خود را با گپ زدن و نوشیدن و موسیقی سرگرم می کردند یا غذایی صرف می شد. در این کشورها اعیان و خواص به بارها مراجعه نمی کردند و در خانه همدیگر حضور می یافتند و گپ می زدند. البته به مرور که رستوران های مجلل پدید آمد اعیان نیز با مراسم خاص خود برای صرف شام مراجعه می کردند. اما رستوران هایی که بار داشتند همچنان برای حضور عموم بودند.

 

    به مرور که زندگی ماشینی می شد ، نوع موسیقی در این کافه ها و بارها تغییر کرد و در ایران رادیو جای نقالی را گرفت. 

 

    در اروپا اعیان برای مداومت حضور خود، مکان هایی را تدارک دیدند که همچون کافه های عمومی بود اما برای خواص بود و نیاز به عضویت داشت. با این روش ، آنها نیز می توانستند در مکان های مشخصی حضور داشته باشند و گپ بزنند و تبادل نظر کنند. این مکان ها کلاب یا کلوپ نامیده شدند. که در ایران فرهنگستان زبان فارسی عنوان باشگاه را به معنی جای بودن و حضور به این نوع مکان ها اطلاق کرد.
    این باشگاه ها در اوایل تشکیل، مردانه بودند و عضو زن نداشتند که بعد ها باشگاه های مختلط نیز ایجاد شد. این باشگاه ها با عنوان ها و اهداف مختلفی تشکیل می شدند و اعضای خاصی را می پذیرفتند. با گسترش علم و تکنولوژی و تغییر مشاغل و ایجاد اعتبارات شغلی جدید، باشگاه های مختص شغلی نیز ایجاد شدند. با گذشت زمان و تغییر شرایط دیگر باشگاه ها فقط به اعیان تعلق نداشتند، کارمندان یا افراد معتبر دیگر نیز در باشگاه ها عضو می شدند. برخی باشگاه ها فقط برای بودن تشکیل شده بودند و برخی با اهداف خاصی ایجاد شده بودند، اهدافی چون فرهنگ ، اقتصاد ، خیریه.
    در کتاب هشتاد روز دور دنیا نوشته ژول ورن در یک باشگاه اعیان در مورد سفر به دور دنیا شرط بندی می کنند و در یکی از داستان های شرلوک هلمز ، برادر شرلوک که جزو اعیان است باشگاه جدیدی بنا کرده است که باشگاه سکوت نام دارد و افرادی که مایل نیستند صحبت کنند و فقط مایل هستند در جمع حضور داشته باشند و روزنامه بخوانند و نوشیدنی بنوشند عضو این باشگاه می شوند.

 

    این روش که روش بسیار مناسبی است که جایگزین کافه می شود چند حسن دارد؛ اول اینکه اعضا برای بقای باشگاه مبلغی پرداخت می کنند. دوم این که افرادی که عضو این باشگاه می شوند با ثبت نام ، تمام مشخصات خود را در اختیار باشگاه قرار می دهند که همه اعضا با اطمینان خاطر بیشتری در این مکان ها حضور می یابند. سوم اینکه افرادی که در باشگاه هایی با اهداف مشخص عضو می شوند می دانند که می توانند با اعضای دیگر در موارد مشترکی تبادل نظر کنند و گپ بزنند.

 

    برخی باشگاه ها ترکیبی از بارها و رستوران ها و کلوب ها را طراحی کرده اند که هم غذا سرو می شود ، هم نوشیدنی و هم موسیقی دارند و بعضی از باشگاه ها میز بیلیارد هم دارند. این نوع باشگاه ها همچون کافه ها هستند با این تفاوت که عضو می پذیرند و بدون عضویت کسی وارد این مکان ها نمی شود. اسم مهمان نیز با نام میزبان او ثبت می شود و مسئولیت او با میزبان است.

 

    این نوع مکان ها و فرهنگ آن در اوایل سده ۱۳۰۰ وارد ایران شد و با حضور مستشاران در ایران این باشگاه ها برای اعضای سفارت ها و دولتی ها تشکیل شدند.

 
 

    باشگاه انقلاب یکی از نمونه های این نوع مکان ها هست که در ایران برای عموم ساخته شدند. اگر دقت شود با وجود این که این باشگاه پر از امکانات ورزشی است اما به آن عنوان ورزشگاه داده نشده و باشگاه نامیده می شود. چرا که با هدف بودن و حضور پیدا کردن تشکیل شده که انگیزه های حضور در این باشگاه ، دویدن ، شنا کردن و ورزش های مختلف و یا حضور و نشستن و گپ زدن در کافه های این باشگاه هستند.

 

    انسان موجودی اجتماعی است و از طریق اجتماع رشد می یابد. انسان همواره به دنبال روش هایی برای اجتماع و حضور در کنار هم بوده که این باشگاه ها و کافه ها و ورزشگاه ها این نیاز را به شیوه مناسبی تامین می کنند.

 

    در این عصر ماشین ، که ارتباط حضوری و فیزیکی انسان ها را کاهش می دهد ، ارتباط مجازی برای ادامه وجود ارتباط ایجاد شده اند که نمی توانند جایگزین حضور و جمع باشند. بنابراین برای انتقال فرهنگ و رشد افراد نیاز است که باشگاه هایی ایجاد شوند تا این نیاز را تامین کنند.

 

    فرهنگسراها تا حدودی برآورنده این نیاز هستند اما برای سنین خاصی در نظر گرفته شده اند و نیاز به فعالیت های خاص تعریف شده در آن فرهنگسراها باعث محدودیت شرکت کننده ها می شود و همه نمی توانند در آنها حضور یابند.

 

    گروه نیک اندیشان نیز با هدف حضور و ارتقا تشکیل شده و باشگاه های مختلفی در درون خود پیش بینی کرده است. باشگاه نشست ها برای دور هم نشینی در نشست های هفتگی و تبادل نظر در نظر گرفته شده است. باشگاه کوه و گردش با دعوت دوستان به همراهی در کوه و گردش ها نیاز با هم بودن و تشکیل اجتماعات را برآورده می کند. در حین اینکه هدف گروه نیک اندیشان ارتقا شخصی با حضور در جمع است ، باشگاه ها روش این گروه محسوب می شوند برای ایجاد انگیزه برای حضور و در کنار هم بودن و همراهی کردن هم با اهداف و مسئولیت پذیری مشخص. 

 

    امید که با همراهی هم و تشکیل باشگاه هایی برای حضور با روش مناسب برای انتقال داشته ها و استفاده بهینه از فرصت های زندگی و جلوگیری از اتلاف وقت جوان ها در خیابان ها یا گپ زدن های بی هدف ، گامی در جهت فرهنگ و رشد برداشته شود.

شاداب باشیم

سینا یاوریان – سخنران ، مدرس و مشاور روانشناسی