درود بر همراهان عزیز
در گروه تلگرام من ، دوستان این جمله رو ارسال کرده بودند : نبخش بزار یاد بگیرند اشتباه نکنند
نظر همراهان رو پرسیدم و بیشتر همراهان در گفت و گوش شرکت کردند.
بعد من این جمله رو ارسال کردم و نظر دوستان رو پرسیدم: انسانهای ضعیف انتقام می گیرند… انسانهای قوی می بخشند.. انسان های باهوش نادیده می گیرند.
شب ساعت ۱۰ چنین نوشتم:
سپاس از همراهان که در این گفت و گوش همدیگر رو همراهی کردند…
اگر نوشته های دوستان رو جمع بندی کنم به این می رسیم که در مورد خانواده نزدیک یعنی پدر و مادر و خواهر برادر موضوع متفاوت هست…
پس در مورد دوستی ها و همسری ها صحبت می کنیم
دوستان مطرح کردند که بعد از چندبار بخشیدن دیگر نباید بخشید…
چند نکته وجود دارد
نکته اول اینکه هدف چیست
آیا می خواهیم که فرد مقابل تنبیه شود؟
آیا می خواهیم که فرد مقابل یاد بگیرد؟
آیا می خواهیم که از چنگال یک رابطه خودمان را رها کنیم؟
خانم آقایی که کارشناس ارشد روانشناسی هستند نوشت:
هدف، آرامش خودمان باشد…
ادامه دادم:
در جمله ارایه شده نوشته شده نبخش بزار یاد بگیرند اشتباه نکنند…. این جمله هدفش رو هم تعیین کرده!!
من نوشتم کیا موافقند و اکثر دوستان به کلمه نبخش دقت کردند اما هدف از نبخشیدن رو مد نظر نداشتند…
این جمله را تحلیل کنیم بعد برسیم به اهداف دیگر…
اگر بخواهیم که فردی یاد بگیرد قرارمان این شد که براساس تئوری انتخاب از هفت عادت کنترل بیرونی دست برداریم و به هفت عادت کنترل درونی رو بیاوریم…
دوستان از صحبت شب پنج شنبه اگر یادشان هست مرا همراهی کنند…
من عادات کنترل بیرونی را می نویسم و شما عادات کنترل درونی را الان برایمان بنویسید…
عادات کنترل بیرونی عبارتند؛ عیب جویی کردن، شکایت کردن، غرولند کردن، سرزنش کردن، تهدید کردن، تنبیه کردن، تطمیع کردن
از طریق تئوری انتخاب ما می آموزیم که برای یادگیری ببخشیم و …
منتظر هفت عادت کنترل درونی هستم….
حال اگر هدفمان رها شدن از رابطه به دلیل این است که نتیجه ای نمی گیریم…
همانطور که خانم آقایی اشاره کردند لازم است هدف را بر روی آرامش خود قرار دهیم…
و خانم آقایی ادامه دادند:
با پذیرش طرف مقابل می شه و صحبت کردن از عادات کنترل درونی مشکل حل می شه
و گوش سپردن و اعتماد
من ادامه دادم:
حال برخی می گویند نمی بخشیم اما رها می کنیم… یعنی بی تفاوتی نشان می دهیم…
روش دیگر این است که ببخشیم و رها کنیم
بگوییم شما را بخشیده ام اما رابطه ما نتیجه ای ندارد و بهتر است که با هم ارتباطی نداشته باشیم
با بخشیدن می توانیم به آرامش برسیم وگرنه اگر نبخشیم درگیر آن خواهیم ماند…
پس اگر هدف ؛ کار بر روی دیگری باشد لازم است ببخشیم و با عادات کنترل درونی کار را پیش ببریم و اگر هدف؛ کار بر روی خود است باز هم راه حل بخشیدن است….
ممنون از خانم آقایی که مشارکت کردند
خانم آقایی نوشت:
در خصوص عبارت پذیرفتن یعنی طرف مقابل رو به صورت یک مجموعه در نظر بگیریم یعنی پیشینه فرد چی هست؟ خودمون رو جای اون بگذاریم ببینیم فردی با شرایط طرف مقابل چرا این برخورد رو انجام می ده و با اون همدلی کنیم
ادامه دادم:
الان اگر من بخوام گله کنم که چرا دوستان هفت عادت کنترل درونی را ننوشتند از کنترل بیرونی استفاده کرده ام… بنابراین خودم هفت عادت کنترل درونی را می نویسم…. گوش سپردن، احترام گزاردن، تشویق کردن، حمایت کردن، پذیرفتن طرف مقابل به همانگونه که هست، اعتماد کردن، گفتگوی همیشگی بر سر موارد مورد اختلاف…
و در پاسخ به نوشته خانم آقایی نوشتم: بله به نکته خوبی اشاره کردید…من هم نوشته بودم قدرت تحلیل ما به چه اندازه هست؟ آیا به اشتباهات خود دقت کرده و واقف بوده ایم؟ شاید او چندین بار ما را بدون اینکه ما بدانیم بخشیده باشد ….
قضاوت سخت است پس با بخشیدن از قضاوت نیز دوری می کنیم…
و البته پذیرفتن و صحبت کردن بر سر مسایل، بسیار سنجیده تر است از بخشیدن و رها کردن…
من خودم سعیم این هست که بیشتر با عادات کنترل درونی آشنا بشم…. آقای گلسر روانشناسی نوینی به ما ارایه داده است….
سپاس از همراهی همگی سروران من…
خوشحال شدم و از دوستان می خوام که هرگاه که لازم دیدند در مورد مسایل مختلف نظرات خودشون رو برامون بنویسند…
که نوشتن دوستان سبب باز شدن باب گفت و گوش خواهد شد…
شاداب و سلامت باشید
آرزوی خواب خوش برایتان دارم
سینا یاوریان
سخنران، مدرس و مشاور روانشناسی