منظور این نیست که سبک زندگی گذشتگانمون رو در پیش بگیریم، گاهی برعکس از تجربه گذشتگان عبرت بگیریم

در گذشته بسیاری از بیماری های سنین پیری را طبیعت این سنین می دونستند اما امروزه بر همگان آشکار شده که استرس عامل اصلی بسیاری از بیماری هاست

ما می تونیم به گذشتگانمون نگاه کنیم و درس بگیریم، اونها تن و روانشون رو در این مسیر آسیب زدن و ما نباید که از این گوهر گرانبهایی که به ما ارائه می کنند به راحتی گذر کنیم…

بیشتر افراد سنین بالا به این بیماری دچار شدند و در حالی که باز هم می تونند درمانش کنند تلاشی نمی کنند و جوان های ما هم در حالی که گذشتگان رو می بینند و در واقع آینده خودشون رو می بینند کمتر اقدامی می کنند

همونطور خانم آقایی و همراهان عزیز اشاره کردند هر کسی با توجه به نگرش و باورهاش در موارد خاص خود و به گونه خودش استرس رو تجربه می کنه

پس وقتی که احساس می کنیم که همه با این موضوع روبرو هستند کمی خیالمون آسوده می شه که ما فرد مشکل دار نیستیم بلکه مثل بقیه هستیم، این یکی از روش های روانشناسی شناختی و فراشناختی هست که فرد رو با مثال های مختلف متوجه این موضوع می کنه که در این زمینه او تنها نیست…

در همین راستا همدلی برای کاهش استرس بسیار مفید هست، اگر ما با کسی همدلی کنیم یا احساس کنیم که رییس یا همسر ما با ما همدل هست استرس ما کمی کاهش پیدا می کنه و می تونیم که اون کار رو با تحمل بهتر استرس پیش ببریم..

شناخت خودمون و واکنش هامون همونطور که اشاره کردند ، می تونه به ما کمک کنه که بهتر استرسمون رو تحت کنترل بگیریم…

راهکارهای ریز و درشت بسیارند که در کارگاه هوش هیجانی و کارگاه یوگای تن و روان به اونها می پردازیم و تمرین می کنیم

یکیش همین همدلی هست که با حضور و مشارکت در این گروه می تونیم که همدیگر رو بیشتر همراهی کنیم و همدلی به دست بیاریم

هنگامی که شما رو به موضوعی دعوت می کنم شما می تونید که اون رو آگاهانه انتخاب کنید یا بی خیالش بشید و وقتی که بهش نیاز پیدا کردید از روی ناچاری به اون پناه بیارید

کدوم یکی بهتره؟ همراهی آگاهانه و با برنامه ریزی برای ایجاد جامعه ای همدل، یا همه تنها و تماشاگر تا وقتی که ضرورت و ناچاری ایجاب کند که با هم همراه شویم؟

به دوستان بسیاری راهکارهایی رو به صورت انفرادی ارایه کردم و چه خوبه که اونها رو اینجا به اشتراک بگذارند تا به مرور با هم همدل بشوند

اما یک روش کافی نیست، چند روش با هم می تواند که ما را سالم و سرزنده نگه دارد

وقتی ما می توانیم با ده دقیقه ریلکسیشن ، بسیاری از بیماری ها را از خود دور نگه دارید ، چرا به دنبال یادگیری آن نباشیم؟

در هند در معبد یا آشرامی که برای آموزش حضور داشتم، عده ای به صورت داوطلبانه کار می کردند، البته امکاناتی از جمله مسکن در اختیارشان قرار می گرفت

به اونها آموزش می دادند که چگونه به کار به عنوان یک مدیتیشن نگاه کنند و چگونه کار را بدون استرس انجام دهند

البته مسلم است که کار بدون استرس در دنیای ما نمی تواند باشد مگر اینکه ما هم در آشرام کار کنیم