در ادامه آشنایی دختر و پسر

بسیاری از دختر و پسرهای ایرانی برای آشنایی با هم همچنان به روش قدیمی عمل می کنند. هرچند که امروزه اینترنت و وسایل ارتباطاتی زیاد شده است اما در اینترنت نیز به روش قدیمی عمل می شود . در اینترنت نیز همان سوالات کلیشه ای پرسیده می شود که شغل شما چیست؟ که سن شما چند است ؟ که هدف شما از این آشنایی چیست؟

هنگامی که دختر خانمی در فضای مجازی از آقا پسری می پرسد هدف شما از این آشنایی چیست ، اگر آقاپسر پاسخ دهد که هدفش ازدواج است و دختر خانم خوشحال شود و به آشنایی اینترنتی با ایشان ادامه دهد و بعد با هم قرار دیدار بگذارند و آقاپسر بعد از دیدار ، دخترخانم را نپسندد، دختر خانم بر اندیشه گذشته خود پافشارتر خواهد شد که آقایون انسان نیستند و اون پسره هم مثل پسرهای دیگه به دنبال سکس بود که وقتی نتوانست به من دست پیدا کنه من رو ترک کرد!!!!

دست از این روش های قدیمی برداریم و به فکر شناخت همدیگر از راه های بهتری باشیم.

از من بپرسید که چه راه هایی و من خواهم گفت که هیچگاه بدون ۳ جلسه دیدار حضوری هیچ روش دیگری را برای شناخت هم دنبال نکنید و در آن ۳ جلسه حضوری نیز از سوال های کلیشه ای خودداری کنید.

از من بپرسید که چرا آشنایی اینترنتی همچون آشنایی به روش گذشته اشتباه هست و من خواهم گفت که شروع آشنایی در همه جا خوب است چه اینترنت و چه خیابان اما نباید این شروع بیشتر از ۵ دقیقه طول بکشد. شماره تلفن رد و بدل شود و تماس ۵ دقیقه ای برقرار گردد تا قرار دیدار حضوری گذاشته شود و در همان مکالمه اولیه قرار برای حداقل سه دیدار برای آشنایی توافق شود. غیر از این اشتباه خواهد بود. چرا؟

توضیح این است که اگر آقاپسری با دختر خانمی از طریق اینترنت یا تلفن مصاحبت کنند و این مصاحبت بدون اینکه آشنایی ایجاد کند تا مدتی ادامه یابد بین این دو یک وابستگی ایجاد خواهد شد. این وابستگی بخصوص در دخترخانم ها بیشتر است. بدون اینکه طرف مقابل را بشناسند نیاز به مصاحبت پیدا می کنند و منتظر هستند که با طرف مقابل به گفتگو با تلفن یا اینترنت بنشینند.  در ضمن احساس امنیت نیز دارند و فکر می کنند که این موضوع برایشان مشکلی پیش نخواهد آورد. اما غافلند که وابستگی یک موضوع  بسیار مهمی است.  بعد از مدتی که مصاحبت تلفی و وابستگی ادامه پیدا کرد این دو می خواهند همدیگر را ملاقات کنند.

این ملاقات به صورت کورکورانه خواهد . به این دلیل که وابستگی مانع عملکرد صحیح اندیشه می شود و نکات مثبت و منفی طرف مقابل را در دید فرد تغییر می دهد و به آن به اصطلاح سوگرانه می گویند. یعنی شخص با سوگیری مثبتی که از وابستگی ناشی می شود در مورد نکات مثبت و منفی طرف مقابل خود قضاوت خواهد کرد. به این صورت که نکات منفی طرف مقابل خود را نادیده گرفته و نکات مثبت را بزرگنمایی خواهد کرد. این سبب خواهد شد که شناخت مناسبی از طرف مقابل به دست نیاید و در نتیجه بعد از مدتی که تازگی رابطه از بین رفت و به اصطلاح “شگفت زدگی” در ارتباط کم رنگ شد نکات منفی بیشتر جلوه گر می شوند و در نهایت با دلخوری از هم جدا خواهند شد و طرف مقابل را مقصر قلمداد خواهند کرد که به او دروغ گفته است.

بنابراین راهکار این است که بیشتر از ۵ دقیقه مکالمه در اینترنت و تلفنی نداشته باشیم و بلافاصله برای ۳ جلسه ۲ ساعته حضوری توافق کنیم تا از وابستگی که سوگیری در شناخت را سبب می شود جلوگیری کرده باشیم.

و در ادامه یادآوری کنم که از سوال های کلیشه ای خودداری کنیم چراکه به مرور در این سه جلسه پاسخ آن سوال ها را بدون اینکه پرسیده باشیم به دست خواهیم آورد و برای ادامه رابطه تصمیم خواهیم گرفت.

به طور مثال نیازی نیست که به طور مستقیم در همان جلسه اول بپرسیم که شغلتان چیست؟ بهتر است در مورد آب و هوا و دکوراسیون کافی شاپ و مسائل مختلف دیگر صحبت کنیم و در این میان خود به خود صحبت ها به شغل و سن و هدف و مسائلی از این دست کشیده خواهد شد. به طور نمونه یکی از طرفین حین صحبت خواهد گفت که “هر روز صبح که سر کار می رم ….آخه می دونی من بیمارستان کار می کنم و اونجا …  “. بعد از اینکه صحبتشان تمام شد شما غیر مستقیم می پرسید پس شما بیمارستان کار می کنید و ایشان تا جایی که مایل باشه و اعتماد کنه شغلش رو براتون توضیح می ده.

نباید طرف مقابل رو با سوالاتمون در تنگنا قرار بدیم که برامون تشریح کنه که کارش چیه. این یک بی ادبی هست چرا که ایشان تا جایی که مایل هست می خواد براتون توضیح بده و ممکنه در جلسه سوم بخواد که همه چیز رو به شما توضیح بده و یا نخواد و اگر شما اصرار کنید اون رو در تنگنا قرا دادید و معذب خواهد بود و در عذاب،  پاسخ شما رو خواهد داد اما رنجش خواهد داشت.

اگر سوالی هست بپرسید

شاداب و سلامت باشید

سینا یاوریان – سخنران ، مدرس و مشاور روانشناسی